A gær herud o æ Grønning aa tænker o manne ting,
mens æ kyer di gær aa grejser aa djer haller gær i sving,
for aal di fluer aa hveps wil et la dem vær i ro,
se no hwor astej den bess - P. Lassens den røe ko.
A haar ti te aa tænk æt igjennem - æ lyws besværlihe -
som no mæ Marens Sidsel - mi sidst kjærlihe,
hworffor waar hun no i gor saa sur aa saa twær,
nær hun dog alliwel we, at A haar hend saa kjær,
maaske haar hun faat sæ en aand filajs,
men saa kan hun og baade ryg aa rejs.
No tær A mi pisk aa sior knal for spøg,
mens A nier i æ grejs la mæ fol o æ røg,
A kigger op i æ himmel saa blo,
aa gir mæ saa te aa sut o en stro,
saa legger A dær aa tænker igjen,
mon de no alliwel sku vær ham - Sven?
Nej, no wil A sørme et tænk o æt mier,
for a pigger er der da heldivis flier.
No fram mæ æ madask aa saa faa en bi brø
aa mæ en slurk øl derte a wor Muers, saa haar æt ingen nø. -
Det gjor wal nok godt aa faa lidt i æ skrut,
no tær A mi huen aa gir mæ te aa trut,
aa saa er A -glaa - det hel er øwer,
aa A er igjen den glaa lille Jøwer.
R. Svarrer 1960